2
بس که نادیده گرفتن ما رو با خودم با همه دنیا قهرم
هیشکی یادش نمیاد کی بودم عاشق حافظه ی این شهرم
وقتی گریم میگیره میخندم نمیدونم با خودم چند چندم
زندگی کردنم و یادم نیست بس که هر ساعتشو جون کندم
کجایی کجایی دل سادم ببین من به چه روزی افتادم ببین زندگیمو
کجایی یه شب حس خوشحالی شدم شکل یه حسرت خالی ببین زندگیمو
مثل کشتی کف اقیانوس انگار از چشم همه پنهونم
هیشکی گردن نمیگیره ما رو من مثل گل به خودی میمونم
آرزوهامو نبردم از یاد تا نذارم تو دلم خالی شه
مطمئنم که یه روزی توی کوچه ی ما عروسی میشه
کجایی کجایی دل سادم ببین من به چه روزی افتادم ببین زندگیمو
کجایی یه شب حس خوشحالی شدم شکل یه حسرت خالی ببین زندگیمو
2
ارسال نظر