سازهای بادی

این سازها به دو نوع بادی چوبی و بادی برنجی تقسیم می شوند و این تقسیم بندی در طرز تولید صدا در دهنی سازها تاثیر می گذارد. به عنوان نمونه فلوت جزء سازهای بادی چوبی است ولی ممکن است بدنه آن از فلز باشد. سازهای بادی امروزی مشابه سازهای بادی اولیه هستند و ریشه شان به آنها باز می گردد.

اصطلاح چوبی یا برنجی به معنی جنس ساز نیست، بلکه چگونگی تولید صدا از طریق دهانه (دهنی) آنها را توضیح می دهد. به عنوان نمونه فلوت با اینکه بدنه آن از فلز ساخته شده جزء سازهای بادی چوبی به شمار می‌رود. فلوت ریکوردر نیز سابقا از چوب ساخته می شد، امروز از پلاستیک ساخته می شود ولی جزو سازهای بادی چوبی در نظر گرفته می شود.

سازهای بادی چوبی به دو دسته «بی زبانه» و «زبانه دار» طبقه بندی می شوند. سازهای بادی چوبی بی زبانه سازهائی هستند که در آنها از راه برخورد هوا با تیغه هوائی که در بدنه آنها تعبیه شده صدا تولید می شود. به طور معمول، با دمیدن هوا در لوله یا مجرای توخالی از طریق دهنی (مانند نی) و یا تیغه هوائی مانند فلوت به ارتعاش و لرزش در می آید. اما در سازهای بادی چوبی زبانه دار (با قمیش)، تولید صدا از راه دمیدن هوا و ارتعاشات بخش کوچکی که از جنس نی یا پلاستیک است (قمیش - زبانه) اتفاق می افتد.

به عنوان نمونه می توان از کلارینت نام برد که با باز و بسته کردن کلیدها یا حفره و سوراخهای هوائی، نتهای مختلف و تغییر زیر و بمی صدا اجرا می شود.

سازهای بادی برنجی دسته ای از سازهای بادی ارکستر سمفونیک، از دسته شیپورها است که در گذشته از مس ساخته می شد و امروزه جنس آن از برنج است. در این سازها تولید صدا از طریق لرزش سریع لبهای نوازنده در دهنی ایجاد می شود مانند ترومبون، ترومپت و توبا.

جنس این گونه سازها از برنج (آلیاژی ساخته شده از مس) است. در این سازها صدا با ارتعاش لبهای نوازنده تولید می شود.

نی انبان جزو قدیمی ترین سازهای بادی در دنیا است و انواع و اشکال مختلفی از آن در کشورهای مختلف وجود دارد و نواخته می شود.