.هیچ نظری برای این پست ثبت نشده است
ﻛﻰ ﺗﻤﻮم ﻣﻴﺸﻪ اﻳﻦ ﺑﭽﻪ ﺑﺎزﻳﺎت ﺻﺤﻨﻪ ﺳﺎزﻳﺎت
ﻫﺮﺟﺎ ﻣﻴﺮم ﻓﻜﺮت ﺑﺎم ﻣﻴﺎد ﻛﺠﺎﻳﻰ دارم اﺣﺘﻴﺎج
ﺷﺪه اﻋﺘﻴﺎد ﭼﺸﺎﺗﻮ دارم اﺣﺘﻴﺎج
ﺷﺪی ﻳﺎدﮔﺎرﻳﻢ ﺷﺪم ﺧﺎﻃﺮت
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻴﻮن ﻣﺎ اوﻣﺪ ﺗﺎس ﺑﺪ
ﻫﻨﻮز دوﺳﺖ دارم ﺑﮕﻢ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ
از روزای ﺧﻮﺑﻤﻮن و ﭼﺮا اﻳﻦ ﺷﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ
ﻳﻜﻰ از ﺷﺒﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺘﻰ اﮔﻪ ﺑﺎرون ﺑﮕﻴﺮه ﭼﻰ
ﭼﻰ ﻣﻨﻮ آروم ﻛﻨﻪ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻫﻮا ﻣﻴﺮی ﺑﻐﻞ ﻛﻰ
ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ راﻫﻰ ﻧﻤﻮﻧﺪه ﻛﻪ ﺑﺮﺳﻢ ﺑﻪ دﻳﻮوﻧﮕﻰ
ﺑﻪ زور ﻗﺮﺻﻢ ﻧﻤﻴﺒﺮه ﺧﻮاﺑﻢ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻳﻪ دﻳﻮوﻧﻪ ی ﺳﺎدم
ﺑﺒﻴﻦ ﺗﻮ ﺑﺪﺟﻮری ﺷﻜﻮﻧﺪی ﻣﻨﻮ
وﻟﻰ ﻳﻪ ﺧﻮاﻫﺶ اﮔﻪ ﻣﻴﺘﻮﻧﻰ ﻧﺮو
ﻳﻪ آﻫﻨﮓ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻫﻰ رو ﺗﻜﺮار
وﻗﺘﻰ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻋﻜﺴﺎﺗﻮ ﭘﻴﺪاش
ﻣﻨﻮ ﺗﻬﺮان و ﺷﺒﺎی ﻋﻴﺪاش
ﻣﺮدی ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ داره ﺷﻌﺮاش
ﺑﺎزم ﻏﺼﻪ و ﻣﺮگ ﻳﻪ اﺣﺴﺎس
ﺣﺎﻟﺎ ﺑﻰ اﻧﺼﺎف
ﻳﻜﻰ از ﺷﺒﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺘﻰ اﮔﻪ ﺑﺎرون ﺑﮕﻴﺮه ﭼﻰ
ﭼﻰ ﻣﻨﻮ آروم ﻛﻨﻪ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻫﻮا ﻣﻴﺮی ﺑﻐﻞ ﻛﻰ
ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ راﻫﻰ ﻧﻤﻮﻧﺪه ﻛﻪ ﺑﺮﺳﻢ ﺑﻪ دﻳﻮوﻧﮕﻰ
.هیچ نظری برای این پست ثبت نشده است
ارسال نظر